Samuel L Jackson wpadł na pomysł aby jego postać miała długie włosy i kozią bródkę.
Sylvester Stallone chciał początkowo grać Louisa, a John Travolta był przymierzany do roli Raya.
Kandydatami Tarantino do roli Maxa Cherry byli Paul Newman, Gene Hackman, John Saxon i Robert Forster.
Popularna w latach 70. aktorka Carol Speed pomagała w tworzeniu filmu i miała wystąpić w niewielkiej roli.
Hugh Dillon był przesłuchiwany do roli Ray'a Nicolette.
Quentin Tarantino przygotowywał rolę Ordella Robbiego dla siebie i z trudem z niej zrezygnował.
Christina Applegate była brana pod uwagę do roli Melanie Ralston.
Akcja filmu ma miejsce w 1995 r., jednak w kuchni Jackie wisi kalendarz na rok 1997.
Kiedy Jackie wchodzi do sklepu, na drzwiach napisane jest "4 lipca, piątek, godziny...". Piątek 4 lipca wypada w 1997 r., a nie w 1995.
Komputer 688 Hunter/Killer reklamowany w sklepie był dostępny dopiero w 1997 r.
Telefon komórkowy Ordella (Motorola StarTac) miał swoją premierę dopiero w 1997 roku.
Ruch uliczny nagle ustaje, kiedy Ordell (Samuel L. Jackson) zabija Louisa (Robert De Niro) w vanie. Zmieniają się także zaparkowane auta.
Kiedy Louis (Robert De Niro) i Ordell (Samuel L. Jackson) siedzą w vanie po tym, jak Louis zabija Melanie (Bridget Fonda), część kamery odbija się w oknach sklepów ulicznych.
Kiedy Jackie (Pam Grier) i Ordell (Samuel L. Jackson) krzyczą do siebie, kamerzysta odbija się w oknie.
Dodatkowe pieniądze w worku zabezpieczone są gumowymi paskami. Paski znikają w następnych ujęciach.
Skrzyżowanie nóg Jackie (Pam Grier) zmienia się między ujęciami.
Jackie (Pam Grier) zostawia torbę z pieniędzmi na środkowej poduszce w przebieralni i wychodzi. Po chwili do przebieralni wchodzi Max (Robert Froster), ale torba leży nie na środkowej, ale na lewej poduszce.
Kiedy Jackie (Pam Grier) wychodzi z przymierzalni, to zostawia otwarte drzwi. Po chwili Max (Robert Forster), wchodząc tam, otwiera drzwi.
W centrum handlowym, gdy Jackie (Pam Grier) idzie zamienić torby z pieniędzmi, widać odbicie kamerzysty podążającego za aktorką.
Kiedy Melanie (Bridget Fonda) i Louis (Robert De Niro) rozmawiają o ukradzeniu pieniędzy Jackie (Pam Grier) i Ordellowi (Samuel L. Jackson), słychać kaszlącego Quentina Tarantino.
Dargus (Michael Bowen) mówi, że Jackie (Pam Grier) po raz pierwszy zatrzymana została w 1985 r. Po chwili mówi: ” 13 lat później, mając 44 lata, pracujesz dla najbardziej gównianego meksykańskiego przewoźnika” – zupełnie, jakby akcja filmu toczyła się nie w 1995, a w 1998 r.
Kiedy Jackie (Pam Grier) kupuje kilka ubrań, kasjer nie podlicza sumy, jaką zapłacić musi Jackie (Pam Grier). Ten błąd powtarza się, gdy akcja widziana jest z punktu widzenia innych bohaterów.
Jackie (Pam Grier) pokazuje na przebieralnię prawą ręką, w następnym ujęciu – lewą.
Kiedy Jackie puszcza na gramofonie płytę zespołu The Delfonics, kładzie igłę tam, gdzie 1. piosenka jest mniej więcej w połowie, lecz dźwięk słychać dopiero sekundę po położeniu igły.
Piosenka, która puszczana jest w sklepie z płytami to "Holy Matrimony (Letters to the Firm)", autorstwa Foxy Brown. Utwór ten miał premierę w 1996 r., czas akcji filmu to 1995 r.
Jackie wyrzuca różne przedmioty z torby na podłogę łazienki w samolocie. Nie podnosi ich, ale w następnym ujęciu rzeczy te znikają.
Kiedy Ordell i Max idą do biura Maxa, żeby zobaczyć się z Jackie, Ordell trzyma w ręce broń. W następnym ujęciu Ordell nie ma nic w rękach. Po chwili Ray do niego strzela i wykopuje broń z jego ręki.
Kiedy Sharonda rozmawia z Jackie, ta odkłada papierosa. W następnym ujęciu Jackie znowu ma go w ręce.
Kiedy Max Cherry pokazuje swój identyfikator Jackie, jest tam data jego urodzenia (15 marzec 1948 r.), co oznacza, że Max ma 47 lat. Pod koniec filmu mówi on jednak Jackie, że ma 56 lat.
Zdjęcia do filmu zrealizowano w Los Angeles, Carson, Compton, Hawthorne i Torrance (Kalifornia, USA).
Jackie kupuje jedzenie z "Teriyaki Donut", tego samego lokalu, w którym Marsellus Wallace kupił jedzenie przed tym, jak został potrącony przez Butcha (Pulp Fiction).
Rola Jackie Brown została napisana specjalnie dla Pam Grier. Kiedy Tarantino czytał książkę na podstawie której powstał scenariusz, przeoczył fragment w którym Jackie jest opisana jako biała kobieta. Zdał sobie z tego sprawę dopiero gdy czytał ją po raz drugi po napisaniu scenariusza.
Na początku filmu Ordell mówi do Louisa (Robert De Niro), że "jest poważny jak atak serca". De Niro takiej samej kwestii użył wcześniej w filmie "Fan" z 1996 roku.
Kiedy Jackie (Pam Grier) jest zamykana w więzieniu, możemy usłyszeć utwór "Longtime Woman". Jest to piosenka, zaśpiewana przez Pam Grier w filmie "The Big Doll House" (1979), kiedy główny charakter był zamykany w więzieniu.
W napisach końcowych Tarantino umieścił specjalne podziękowania dla "Córki Berta D'Angelo". Pod koniec lat siedemdziesiątych Paul Sorvino grał detektywa w serialu telewizyjnym "Bert D'Angelo/Superstar". Jego córka to dziewczyna Quentina Tarantino, Mira Sorvino.
Jackie Brown, imię i nazwisko bohaterki, to nawiązanie do "Foxy Brown" (1974), gdzie postać grana również przez Pam Grier nazywała się właśnie Foxy Brown.
Ray sprawdza puls Ordella używając kciuka. Każdy policjant wie, że puls nie sprawdza się kciukiem, bo wtedy wyczuwa się własny puls – nawet wtedy, gdy krążenie krwi u nieprzytomnej osoby ustało.
Kiedy Louis i Ordell oglądają „Laseczki, które kochają spluwy”, Ordell naciska przycisk „rewind” (przewijanie do tyłu), aby przewinąć kasetę do przodu.
Znak reżysera: bagażnik. W jednej ze scen Ordell przekonuje Beaumonta, żeby wsiadł do bagażnika. Cała scena nakręcona została kamerą umieszczoną w bagażniku.
Znak reżysera: ujęcie na zwłoki. Po tym jak Ordell zostaje zabity, widzimy jego zwłoki, a w następnym ujęciu Jackie Max i Ray spoglądają na ciało Ordella.
Kiedy Robert De Niro zobaczył scenariusz do filmu, od razu chciał zagrać Maxa Cherry. Do tej roli Tarantino wybrał już Roberta Forstera. Reżyser jednak bardzo chciał pracować z Robertem De Niro, więc zaoferował mu rolę Louisa.
Akcja w powieści ma miejsce w West Palm Beach (Floryda), w filmie – w Los Angeles (Kalifornia).
W powieści główna bohaterka nie nazywała się Jackie Brown, lecz Jackie Burke.
W filmie prawie pominięty zostaje wątek miłosny między Jackie a Maxem Cherry. W powieści między tymi bohaterami rozwinął się prawdziwy romans.
W filmie Ordell Robbie jest czarnoskóry, natomiast w powieści bohater jest biały i ma przydomek "Whitebread".
W powieści Louis Gara nie nosi wąsów, a Melanie jest starsza, niż w filmie.
Renee, żona Maxa Cherry, została pominięta w filmie.
W filmie gotówka Ordella znajduje się w Meksyku, w powieści – na Jamajce. Beaumont, wg powieści, jest właśnie Jamajczykiem, jednak w filmie mówi się, że pochodzi z Kentucky.
Początkowa scena przedstawiająca idącą Pam Grier wzorowana została na scenie otwierającej film "Absolwent".
Zdjęcia do filmu kręcono od 26 maja do 8 sierpnia 1997 roku.